Woedend zelfs. Je zag het in de video.

Ongeveer zo begon zijn bericht – met begeleidende video dus – dat hij een paar dagen geleden naar aanleiding van het examen Nederlands vwo op LinkedIn plaatste. Hij is woedend op de examenmakers Nederlands, want als het aan deze commissie ligt, blijft Nederland qua leesvaardigheid voorlopig namelijk het slechtste jongetje van de klas. Uiteraard werden de resultaten van het PISA-onderzoek er ook weer even bijgesleept. Waar was hij nou zo boos over dan? Volgens Van de Klundert is het examen Nederlands van dit jaar een ‘schandalige aanval’ op schrijver Mel Wallis de Vries.

Is natuurlijk niet zo.

Nee, hoor. De online examentrainingen zitten erop en dat betekent alleen maar dat ik nu tijd heb om alle andere ideeën rondom mijn onderneming uit te werken. Zin in!

Toen ik me inschreef bij de Kamer van Koophandel, heb ik namelijk bewust gekozen voor mijn voor- en achternaam als bedrijfsnaam, terwijl Nederlands.online toen al ‘live’ was op Instagram. In mijn droomonderneming staan mijn kennis en ervaring immers centraal: kristelvaes.nl dus! Het aanbieden van online examentrainingen voor havo en vwo was slechts het begin; het zijn voorbeelden van producten die ik aanbied. Redelijk seizoensgebonden ook en dus gaan ze een tijdje de kast in.

..en loop in de zon. Kijk om je heen en zie wat er komt. Je haalt uit elke nieuwe dag meer dan je ooit had verwacht.

Zeker wanneer de verwachtingen laag zijn en je weer helemaal vanaf 0 mag – en kunt! – beginnen. En wanneer je je realiseert dat je de dingen ook anders kunt doen. Zo dacht ik dat ik sinds het publiceren van mijn website elke zondag een blog moest uploaden. Maar er is helemaal niemand die mij vertelt dat ik elke zondag moet publiceren. Soms komt een blog van ver. Zoals deze. En dat duurt dan eventjes.

Roos, Mae en de Nederlandse handbaldames brachten de afgelopen week een bezoekje aan het zonnige Spanje! En dat was fijn!

Afgelopen maandag vloog mijn lieve schoonzusje Roos naar Alicante. Mijn broer liet ze thuis, maar gelukkig had ze m’n knappe nichtje wel bij zich. Hele dagen knuffelen met Mae dus! We reden zo snel – en veilig – mogelijk naar een restaurantje, want het koninginnetje moest eten. Ze zwaait tegenwoordig en dat ziet er vrij Beatraal uit. Je weet vast wat ik bedoel 😉

Zoveel mooier dan bezitten.* 

Nog geen moment heb ik spijt gehad van mijn beslissing om mijn perfecte (qué?) leventje in Nederland te verruilen voor een bestaan in het zonnige Spanje. Ik mis mijn oude leven nagenoeg niet, terwijl ik het meer dan prima voor elkaar had: ik had een hartstikke mooi huis, een leuke baan en alleen maar lieve mensen om me heen. Misschien heb ik trouwens vandaag voor het eerst een héél klein beetje heimwee. Het voetbalteam van mijn broertje (en heel veel lieve anderen) werd kampioen – gefeliciteerd, mannen! – en waarschijnlijk gaat dat feestje nog wel even duren.

Het is écht maar een klein bergje. Stelt niks voor! Beetje omhoog natuurlijk wel, maar de route is ook echt heel makkelijk.

‘Oké, nou ja, goed. Maar wat moet ik dan aan? Sneakers? Of moet ik wel echt mijn wandelschoenen uit de kast trekken? En kan ik dan gewoon jeans aan of is dat toch weer niet zo heel erg comfy, dus beter iets van een legging of zo? En is het dan koud, denk je? Als ik eenmaal boven ben bedoel ik?’

Waarom ik denk dat al 'mijn' eindexamenleerlingen kunnen slagen!

Het eindexamen Nederlands heb ik altijd een gedrocht gevonden, omdat simpelweg niet werd getoetst of de teksten echt begrepen werden. Voor het beantwoorden van de vragen was het kunnen aanwijzen van signaalwoorden en tekstverbanden en het kunnen invullen van een argumentatieschema voldoende. Natuurlijk moesten leerlingen door meer hoepeltjes springen, maar voor het maken van het CSE Nederlands volstond in de meeste gevallen een goed gevulde trukendoos. En dat is natuurlijk bizar!

Warm hart. De afgelopen week leerde ik mijn eerste Spaanse uitdrukking!

De mensen uit het noorden van Europa lopen hier lekker in korte broek en T-shirt, maar ik draag net als alle Spaanse mensen een lange broek en dikke trui. Alleen in de zon en volledig uit de wind is het voor mij op dit moment aangenaam genoeg om in een shirtje over straat te gaan. Nou was ik niet direct aan het klagen over de barre omstandigheden hier (temperaturen tussen 18-24°C), maar ik vertelde wel dat ik het snel koud heb. En dat ik altijd koude handen heb, zelfs wanneer dat eigenlijk niet normaal is. Daarop werden meteen mijn handen vastgepakt – Spanjaarden zijn nogal aanrakerig, op een goede manier – en werd er gezegd:

In werkelijkheid gaat dat niksen me eigenlijk helemaal niet zo goed af.

Sinds 6 januari heb ik dan ook amper stilgezeten. Voor de mensen die mij kennen is dat natuurlijk geen verrassing. Ik sta altijd aan. Uiteraard heb ik wel eerst genoten van twee weken kerstvakantie, want die zit nou eenmaal in mijn systeem. Daarna ben ik keihard aan de slag gegaan voor mijn eindexamenleerlingen. Ik had namelijk beloofd dat ik – met het oog op de nieuwe vraagtypen in het CSE Nederlands dit jaar – een examentraining zou ontwikkelen voor 6V. In de weken voorafgaand aan de kerstvakantie was ik daar niet meer aan toegekomen, dus hup! Aan het werk. Net als de rest van onderwijzend Nederland.

Een vrij in te vullen 2024

‘Vaes vertrekt’ heette de groepsapp van mijn collega’s van de sectie Nederlands. Op de vrijdag voor de kerstvakantie trok ik de deur van het Carolus Borromeus College in Helmond voor de laatste keer achter me dicht. De laatste 24 uur op deze superleuke school mocht ik – onverwachts – doorbrengen in het Glazen Huis met twee toppers uit diezelfde sectie: Lisa en Iris. Ik had me geen mooier afscheid kunnen wensen: 24 uur humor, veel energie (vooruit, af en toe een gaapje), gezelligheid, maar ook serieuze gesprekken. Dank daarvoor! Ik heb van elke minuut genoten!