Het is écht maar een klein bergje. Stelt niks voor! Beetje omhoog natuurlijk wel, maar de route is ook echt heel makkelijk.
‘Oké, nou ja, goed. Maar wat moet ik dan aan? Sneakers? Of moet ik wel echt mijn wandelschoenen uit de kast trekken? En kan ik dan gewoon jeans aan of is dat toch weer niet zo heel erg comfy, dus beter iets van een legging of zo? En is het dan koud, denk je? Als ik eenmaal boven ben bedoel ik?’
Duizend vragen natuurlijk, want ik wilde precies weten wat me te wachten stond. Dit soort ondernemingen stippel ik het liefst van tevoren helemaal uit in mijn hoofd. Maar op sommige zaken kun je je niet voorbereiden. Zeker niet wanneer er sprake is van een verschil in perspectief. Mij was verzekerd dat het om een wandelingetje van niks ging. Wandelschoenen kun je wel aandoen, als je die hebt. Wel handig. Maar verder? Echt heel makkelijk allemaal. Je kunt een flesje water meenemen, misschien.
Ik zag de bui al hangen. Uiteindelijk lagen er drie setjes kleren, twee flessen water, nog een extra trui, een handdoek en de sneeuwkettingen uit week 1 in de auto 😉! Ik werd nog uitgelachen ook.. Maar mijn voorgevoel werd bevestigd hoor. Spaanse mensen hebben een andere definitie van bergen dan wij.
Op sommige stukken moest ik verticaal omhoog, over de rotsen, over smalle paadjes met losliggende stenen en allemaal puntige uiteinden. Het was echt een pittige klim! Ook wel tof hoor! Maar ik was blij dat ik net voor vertrek uit Nederland nog snel mijn wandelschoenen in de auto gemikt had, want op sneakers was dit echt niet te doen geweest. Nou jullie begrijpen: ik heb geklaagd. Gekláágd. En gemopperd. Lekker Nederlands weer. Vies lopen zweten ook. Boven op de berg stond natuurlijk een frisje windje, waardoor ik het meteen koud had. Nog meer zeuren.. Ik overdrijf. Uiteraard heb ik me in kunnen houden. Ik ben natuurlijk geen watje! Al heb ik eenmaal beneden wel uit moeten leggen dat ik uit Nederland kom en dat wij dit natuurgeweld niet kennen. Ons land is namelijk zo plat als een dubbeltje, beste mensen. Dit hier – met veel gevoel voor drama wijzend naar de berg – is serieus hoger en groter en meer en steiler en rotsachtiger en moeilijker dan de grootste heuvel – vooruit, berg – in Nederland.
Maar het was het waard! Wat een uitzicht!
De wandeling naar boven was eigenlijk al hartstikke mooi. De vele pijnbomen zorgden voor schaduw en steeds kon je van een ander uitzicht genieten. Onderweg zag ik wilde tijm – ruikt dus heel lekker –, salie en Aloë Veraplanten. Kom je bij ons niet tegen. Het uitzicht op de top was prachtig: wanneer ik richting het binnenland keek zag ik een mooi groene, bergachtige omgeving. Als ik me omdraaide zag ik de zee en enkele mooie – en verlaten – strandjes. Hou ik van! De foto's zeggen hopelijk genoeg.
Tipje dus! Cabezo de la Fuente. Google maar. Bijna 20 meter hoger dan de Vaalserberg.
Reactie plaatsen
Reacties